مثل ۱۵ بهمن ۹۷

به نام هستی بخش احساس

دقیقا چنین روزی یود

یک قرار عاشقانه

یک دیدار بی نظیر

یه انتظار شیرین و دلنشین.

من بودم و شاخه گل رزی قرمز در دست و در جستجوی محبوب

نگاهمان  که در هم دوخته شد، من بودم که ندیده شناختمش و او که با لبخند زیبایش پذیرایم شد.

یادش به خیر خجالتم را که نمی گذاشت شاخه گل را تقدیمش کنم

یادش به خیر جعبه دستمال کاغدی واسطه را

یادش به خیر آن خانم مهربان کناری  را

یادش به خیر کبوترهای امام زاده صالح را

یادش به خیر از گفتن ها و شنیدن ها

یادش به خیر

یادش به خیر

یادش به خیر.

شاید گناه باشد بیشتر بگویم

پس فقط باز هم یادش به خیر